Over. [MP]

Temat: Over. [MP] Sob Lis 21, 2020 2:12 pm

- Kiedyś, dbałam o to, by nie odnieść porażki. Bałam się jej. Dawałam z siebie wszystko i więcej, by stanąć tu gdzie stoję. Teraz, mam to autentycznie gdzieś. Nie liczy się dla mnie już nic, co związane jest z wrestlingiem. Zawsze będę go kochać całym sercem, ale wizja tego, że w końcu się rozpadnie, ściska moje serce. Jestem ikoną. Jedną z legend. Razem z Victorią, Rachel i Lolitą dźwigałyśmy na swych biodrach ciężar tytułów mistrzowskich, a na wyczerpanych barkach cały ciężar Rebellion podczas kiedy inne byty tej organizacji brykały i skakały po niej dodając nam dodatkowego ciężaru. Nie dbają o to, że wyrządzają komuś krzywdę. Przyszedł czas zrzucić z siebie wszystko i dać sobie oddech. Archer, chcesz ten tytuł? Proszę bardzo, aport. Weź go sobie i ujrzyj blask w swoich oczach. Czekam tylko na dzień, w którym dam Ci wygrać, by mieć w końcu święty spokój. Stajemy ze sobą w ringu tylko po to, by ktoś inny miał chwilę radości i obejrzał zajebiste show. Nie okażesz się lepsza, po prostu dostaniesz spadek, który nie jest mi już do niczego potrzebny. Z pewnością kiedy dostaniesz ten pasek w swoje ręce, zaczniesz szczekać i warczeć jak to pokonałaś wielką „Zgredled” i odebrałaś jej tytuł, zaiste naprawdę. Anyway, w życiu każdego zawodnika przychodzi taki moment, w którym odwiesza buty i odchodzi w swoją stronę. Zapewne nikt inny jak nasza kochana Ela powie, że przecież odchodziłam już tyle razy. Oh, naturalnie. Tym razem jednak mam gdzieś, co powiedzą o mnie inni, nie dbam o to, czy moje starcia będą pamiętane latami, czy ktoś taki jak ja będzie wspominany jeszcze sto lat po mojej śmierci przez sezonowych fanów pierwszej ligi. Zamykam rozdział wrestlerki, zatrzaskuję kłódkę i wyrzucam klucz. Opuszczam swój drugi dom, by zbudować swój. Pomijam fakt, że w jednym miejscu wyciągnięto ze mnie jak najwięcej pieniędzy i zysku, by bezczelnie odciąć mi skrzydła. Ranna znalazłam się tutaj, odbudowywałam siebie by znowu być obiektem wyzysku. Kiedy zdecydowałam się wyjść spod ciężaru tej organizacji okazało się, że Rachel i Lolita to tylko widma, które nie umniejszały nam ciężaru obowiązków. Szkoda mi Victorii, została sama, sama musi utrzymać ten niewdzięczny przedmiot. Jednak z przykrością stwierdzam, że ona sama nie da rady, w końcu zgniecie ją to wszystko, a betonowa płyta zwana Rebellion w końcu zamieni się w gruz. Niestety, rzeczywistość jest niesamowicie brutalna. Nie zamierzam nie wiadomo jak długo się wywodzić. Nie zamierzam patrzeć za siebie. Nie zamierzam zatracać się gdzieś, gdzie nic nie jest traktowane poważnie. Nie dbam o zajebiście zorganizowane videa, o zapierającą dech w piersiach oprawę graficzną, o to czy zrozumiecie i odnajdziecie historię, którą opowiadam między wierszami. Mam w dupie, czy zapamiętacie to do końca życia, czy Elisabeth kolejny raz wysra się na temat mój i jej obsesyjnej miłości do Emily Rose, czy Fallen ponownie obroni tytuł, czy Jennifer ponownie przełoży termin eventu o pół roku, czy Nicole zamknie pierdolone drzwi Rebellion Pro Wrestling. Bierzcie te tytuły, żryjcie się o nie jak wygłodniałe psy na łańcuchach. Ja czasami spojrzę na to wszystko z boku i westchnę głęboko przypominając sobie, że kiedyś byłam jedną z tych suk, którymi teraz się kompletnie nie przejmuję. Może i zebrałam odznaczenia, nagrody, przydomki, statuetki, tytuły, może i stałam się jedną z najbardziej rozpoznawalnych kobiet, może i jestem jednym z najgłośniejszych i najbardziej kontrowersyjnych nazwisk, ale czas zamknąć to wszystko i ostatecznie powiedzieć...

I QUIT.

[Pokaz kadrów krajobrazów i urywków kariery Scarlett zmienia się w ujęcie dłoni piszącej list złotym piórem. Stawia kropkę, nad listem nachyla się błękitna głowa składająca całusa na kartce, zostawiając odcisk czerwonych ust. Dłoń podpisuje list i znika. Ujęcie listu trwa na ekranie przez krótką chwilę, po czym znika.]

Over. [MP] D7c1bade8ec5954ff9b976ae8b56e259