(Szmery w telewizji zmieniają się w obraz, który puszczany jest w zwolnionym tempie. Kolejne ujęcia pokazują pięknie kolorową arenę, ogrom miejsc siedzących, piękny ring i stelaż nad nim, na którym widnieją ogromne telebimy. Pojawiają się także spowolnione ujęcia zestresowanych zawodników i zawodniczek na backstage’u. Stage i cała arena mieni się kolorami, reflektory nadają magicznego nastroju, a na jednym z trzech największych plakatów wiszących na samym środku obiektu widnieje obrazek informujący o wielkiej walce kobiet. Champion vs Champion Match, wygrana zgarnia wszystko.. Starcie które chciał zobaczyć każdy – Scarlett versus Ciri. Kamera robi przeskok do walki. Pokazuje nam skrót pięknych wejść obu pań oraz skrót walki. Była to niesamowita batalia, gdzie fani byli trzymani w napięciu przez cały czas. Kamera pokazuje nam gwieździste niebo, a w tle słychać tylko odliczanie publiczności.)
- Raaaaz! Dwaaaaa! Trzzzyy!
(Wiwaty publiczności zaczynają się zniekształcać i obraz ponownie szumi. Nagle gaśnie i przez chwilę skacze po nim mała, biała piłeczka. Jednostajnie podskakuje i opada przez dłuższą chwilę, aż w końcu rozciąga się przyjmując kształt kijanki czy pijawki i szybkimi ruchami błądzi po całym ekranie. Zawiesza się na samym jego środku i rozciąga tak, że cały ekran robi się biały. Pojawia się postać, która stoi tak blisko kamery, że ciało widać tylko od szyi do popiersia. Postać jest cała czarna i ma zniekształcony głos.)
- Kontrowersja za kontrowersją, rozgłos za rozgłosem, świat za światem. Bywały momenty, kiedy spotyka się ogień i woda, a wtedy nie ma zmiłuj. Albo ogień zostanie ugaszony, albo woda wyparuje, nie ma remisu. Tak samo było wtedy. Dwa żywioły stanęły w jednym ringu, ale wygrał tylko jeden. Który? Odpowiedzcie sobie sami. To odbyło się dawno, ale ciągnie do dziś. Nadal jest to ten sam biznes, pod wieloma skrzydłami, ale jeden i ten sam zasrany biznes. Spotkałam się z wieloma krzywdami, szczęściami, bólami i radościami. Z klonami, oryginałami, półmózgami i inteligentami. Znam każdy szczegół i zakamarek tego sportu, a zdobywam to wszystko bez zbędnego wysiłku. Pstryk.. I mam co chcę. Wtedy też tak było, wszystko zależało ode mnie. Najbardziej wpływowa osoba, na przyjaźni z którą inni chcieli się wspinać i wspinać. Wciąż mając w pamięci plan i najbardziej krzywdzącą wiadomość swojego życia robiłam to, co sobie założyłam. Zdobywałam kolejne szczeble tej kontrowersyjnej drabiny tylko po to, by udowodnić swojej przyszłości, że cholernie się myliła, by w szybki i konkretny sposób stać się najgłośniejszym nazwiskiem. Nigdy się nie poddałam, mimo chwil słabości szłam do przodu i odhaczałam kolejne punkty na swojej liście. Doszłam do tego momentu w którym jestem teraz i co? Mam to, o co chodziło mi od początku. Sławę, rozgłos, odznaczenia i zajebistą satysfakcję z tego, że usilnie próbujecie zrzucić mnie z tego miejsca przygłupimi tekstami, szerzeniem historyjek, które doskonale znamy i które sama potwierdzam, więc whoops, chyba skończyły się jedne i te same punche w moją stronę, co tym razem wymyśli jakże ciekawe społeczeństwo? Jestem niesamowicie ciekawa. Pamiętajcie jedną rzecz. To pijawka przyczepia się do skóry i bierze to, czego potrzebuje, nigdy odwrotnie. Dlatego mogę nazwać się najbardziej wygimnastykowaną osobistością REBELLION.. Mistrzynią REBELLION.
(Kobieta odwraca się plecami do kamery. Słychać stukot obcasów. Po prawej stronie postaci pojawia się druga. Również wyglądająca jak ciemny cień. Zatrzymuje się i zakłada ręce na biodra wysuwając jedną nogę. Prostuje się i podnosi podbródek.)
- Z każdym dniem śmieję się coraz bardziej, kiedy widzę jaki wyścig szczurów wywijacie na drodze do tego, co posiadam. Jesteście gotowe zabić za coś, na co tak naprawdę nie macie sił i psychiki. Pracując w tym sporcie od pięciu lat prowadziłam za rękę masę zawodniczek prosto w ogromną przepaść i z przyjemnością wrzucałam je tam jak najgroźniejszy Spartanin. Latami widziały co robię z ich poprzedniczkami, a jednak szły za mną jak zaczarowane, wszystkie czekał ten sam los. Tylko raz w moim niesamowitym życiu pojawiła się osoba, którą obdarzyłam prawdziwością, realnymi emocjami. Ona i pozostałe trzy były ze mną od dziecka, aż do momentu, kiedy dostały szansę. Szansę na wielki sukces, wówczas cała nasza przyjaźń przerodziła się w nienawiść do siebie. Tak wielka, tak zadziorna i tak potężna. Doskonale wiesz, że poprzysięgłam sobie zniszczyć je krok po kroku, kukiełka po kukiełce. Jedna z nich poległa na Reckless Choices, kolejna padnie podczas Final Bound, ale to nie oznacza, że wojna się skończyła. Nie skończy jeszcze długo i długo, a kiedy trwa, na drodze napotkam wiele, wiele naiwnych i słabych jednostek. Doskonale wiem, jak bardzo potrzebujecie mierzyć się z kimś wysoko postawionym, kimś kto zawsze ma co chce, kimś, komu tak naprawdę nigdy nie dorównacie. Przyjmowałam wiele masek, wiele razy dopasowywałam się do sytuacji, elastycznie prowadziłam masę potężnych gier. Ale jesteś osobą, która tak bardzo włazi mi za skórę, że nawet nie mam ochoty tracić czasu na to, by przyjąć maskę dla Ciebie. Chcę to skończyć szybko, ale okropnie dla Ciebie boleśnie. Chcę patrzeć jak kolejny raz uznajesz moją wyższość i raz na zawsze zapominasz jak wymawia się moje imię. Doskonale wiem, że po raz milionowy powtórzysz te same, Twoim zadaniem obelgi w moją stronę, ale na tym się skończy. Prawda jest taka, że kompletnie nie masz na mnie ani jednego sensownego argumentu, a tylko plączesz się w jednych i tych samych sidłach. Posłuchaj królewno, sama zasiałaś na siebie ciernie, dlatego ponownie pokażę Ci, jak bardzo potrafią człowieka poranić.
(Kamera delikatnie przesuwa się w lewo. Po drugiej stronie postaci stojącej przy kamerze pojawia się tak samo wyglądająca, trzecia postać. Robi to samo co poprzednia i niczym jej lustrzane odbicie ustawia się na przeciwko niej.)
- Elisabeth, kiedy w końcu dotrze do Ciebie, że już dawno powinnaś spakować walizki? Kochanie, dzięki obraniu właściwej drogi to ja zawsze będę na wygranej pozycji. Choćbyś bardzo chciała, nigdy mnie nie dogonisz. I zanim coś powiesz.. Uwodzenie i adorowanie prezesów, to nie jest praca w zarządzie, zacznij rozróżniać fakty. Co powiesz na taki fakt? Nicole Stoudemire jest kobietą, jak więc zdobyłam tytuł, skoro nie mogłam nikogo uwieść? Oh damn, a to Ci zagadka! Kombinuj Ela, kombinuj. Z pewnością powiesz, że to dlatego, że pracuje w zarządzie, po raz milionowy to samo stwierdzenie, które jest wyimaginowanym błędem Twojego mózgu. Kurewno, zastanów się nad sobą, pomyśl, czy dopóki to ja tutaj jestem, masz jakiekolwiek szanse by cokolwiek osiągnąć? Nie skarbie. Tak naprawdę to ja trzymam Cię w ryzach, nie Ty mnie, przestań się oszukiwać. Tworzysz otoczkę tej, która szerzy prawdę, a tak naprawdę tylko powtarzasz w kółko to samo, jesteś śmiesznie monotematyczna i mdła, nie masz zielonego pojęcia o historii mojej, czy moich największych wrogów, nie wiesz kompletnie nic. Dowiedziałaś się tylko cząstkowych informacji i to tylko takich, na które Ci pozwoliłam. Mówisz „Scarlett” , słyszysz „ikona”. Pogódź się z tym Queen, zapracuj na siebie, znajdź swoją drogę i podszkol się pod każdym względem. Kiedy widzę co robisz w ringu, nie myślę „wow”, bardziej martwię się, czy nie uszkodzisz którejś ze swoich rywalek, swoimi umiejętnościami na poziomie mułu i morskich alg. Ktoś musi Ci to powiedzieć Elisabeth – nie masz tu czego szukać, nigdy nie będziesz dzierżyć ani dobrego imienia, a tym bardziej tytułu. Nie jesteś żadną królową i nigdy nie będziesz. Tylko Ty tak siebie nazywasz, nikt tak na Ciebie nie patrzy. Koło królowej nawet nie stałaś, a nawet jeśli – nawet nie dosięgasz jej do podeszwy. Zrozum to w końcu Elżbieta, JESTEŚ ZEREM. Zachowaj resztki godności i wycofaj się sama, zanim zniszczę Cię ponownie i stłamszę ostatnie ochłapy Twojej pseudo kariery. Zacznij myśleć kochanie, zawsze będziesz na najciemniejszym końcu MOJEJ, krwistej dywizji. Mam nadzieję, że w końcu to do Ciebie dotarło. Nie zamierzam się powtarzać.
(Kamera wędruje do góry i na nieskończonej bieli, która aż razi po oczach ukazuje nam tytuł mistrzowski, który leży na samym środku trójkąta, który stworzyły trzy kobiece postacie. Ubrane są od stóp do głów w czarny, lateksowy kombinezon i duże, czarne okulary. Różnią się tylko kolorem włosów. Jedna jest brązowa, druga czerwona, a trzecia różowa. Kamera zniża się i powoli okrąża kobiety. Wyglądają identycznie. Na plecach pierwszej z nich widnieje skrót RHC, na plecach środkowej skrót DoH, a na plecach trzeciej skrót LoH. Kobiety są hologramami. Jednocześnie robią krok w przód i rozkładają ręce. Zaczynają się „psuć” i śnieżyć, aż w końcu łączą się i upadają na podłogę z lekkim dźwiękiem. Kamera robi zbliżenie na przedmiot, którym jest mieniący się trzema kolorami kryształek. Sięga po niego kobieca dłoń. Kamera odsuwa się i ukazuje kolejną postać, która wygląda tak samo jak poprzednie. Tym razem ma ona niebieskie i proste włosy. Podnosi kryształek i wkłada w odpowiednie miejsce w swoim wisiorku. Spogląda prosto w kamerę.)
- Czekam na Ciebie Elisabeth. Ponownie uklękniesz przede mną. Kiedy już wzniosę tytuł w górę, będzie po wszystkim. Wejdę do ringu jako mistrzyni i wyjdę z niego dokładnie tak samo. Upadniesz Elisabeth, kopnę w Twój stołek na którym stoisz by mi dorównać, a wtedy sturlasz się na najgorsze dno. Gates to Glory będzie należeć do mnie.
(Kobieta odwraca się i odchodzi stukając obcasami, a na jej plecach widnieje skrót „RPW”.)
Indeks Oficjalna Strona RPW 
![Leech champion. [MP] Untitlededf](https://1.bp.blogspot.com/-IgcuGVEar5E/Xs_81v432vI/AAAAAAAAI8g/IDL26ASAtQUPcckGtJWTMXz8ffxLq-TowCLcBGAsYHQ/s200/Untitlededf.png)
